سقانی الحب کاسات الوصال
وظیفہ قادریہ
سقانی الحب کاسات الوصال
فقلت لخمرتی نحوی تعال
داد عشقم جام وصل کبریا
پس بگفتم بادہ ام را سویم را
الصلا اے فضلہ خواران حضور
شاہ برخودست و صہبا ذروفور
بخش گردن گرنہ عزم خسروی ست
آخر ایں نوشیدہ خواندن بہر چیست
سعت ومشت لنحوی فی کؤس
فھمت بسکرتی بین الموال
شد دواں در جا مہا سویم رواں
والہ سکرم شدم در سروراں
شکر تو از ذکر و فکر اکبر بود
سکر کوچوں حکم خود برمی رود
سوئے مے بزلوئے مے مرداں رواں
بادہ خود سویت بپائے سردواں
فقلت لسائر الاقطاب لموا
بحالی وادخلوا انتم رجال
گفتم اے قطباں بعون شان من
جملہ در آئید تاں مرداں من
جمع خواندی تا قوی دلہا شوند
ہم زعون حال خود دادی کمند
ورنہ تابام حضور تو صعود
حاش لله تاب و یارائے کہ بود
وھمو واشربوا انتم جنودی
فساقی القوم بالوا فی ملال
ہمت آرید و خورید اے شکرم
ساقیم دادہ لبالب آز کرم
شکر حق جام تو لبریزمے ست
ہر لبالب راچکیدن در پئے ست
تا بما ہم آیدا نشاء العظیم
آں نصیب الارض من کاس الکریم
شربتم فضلتی من بعد سکری
ولا نلتم علوی واتصال
من شدم سرشار دسورم میچشید
رخت تا قرب و علوم کے کشید
فضلہ خورانش شہان ومن گدائے
روئے آنم کؤ کہ خواہم قطرہ لائے
لملے جود شہم گفتہ ملائے
مے طلب لا نشنوی اینجا نہ لائے
مقامکم العلی جمعا ولکن
مقامی فوقکم مازال عال
جائے تاں بالاولے جائم بود
فوق تاں از روز اول تا ابد
جات بالا ترزدہم جائیہا
جائیہا خودہست بہر پائیہا
پائیہا چبود کہ سرہازیر پات
پات ہم کے وں فردد آئی زجات
انا فی حضرة التقریب وحدی
یصرفنی وحسبی ذوالجلال
یکہ در قرہم خدا گرداندم
حال وکانی آن جلیل واحدم
ایکہ می گردانت آں یک نہ غیر
حال ما گرداں زشر ہاسوئے خیر
تاج قربش شادماں برسر بنہ
شئ لله قرب خود مارا بدہ
انا البازی اشہب کل شیخ
ومن ذا فی الرجال اعطی مثال
بازا شہب وما شیخاں چوں حمام
کیست در مرداں کہ چوں من یافت کام
حبذا شہباز طیرستان قدس
اے شکار پنجہ ات مرغان قدس
شادمان قمری کوتر بزن
گہ نگہ برخستہ چغدے ہم فگن
کسانی خلعة بطراز عزم
وتوجنی بتیجان الکمال
خلعتم با خوش نگار داد
بر سرم صد تاج دارائی نہاد
یارب ایں خلعت ہمایوں تانشور
حلہ پوشا یک نظر بر مست عور
تاج را از فرق خود معراج دہ
بر سرم از خاک راہت تاج نہ
واطلعنی علی سر قدیم
وقلدنی واعطانی سؤال
آگہم فرمود بر راز قدیم
عہدہ داد و جملہ کا مم آں کریم
یللے وخ وخ زماں خرمی ست
سوئے ماشد شحنہ حالا نریں کیست
وولانی علی الاقطاب جمعا
فحکمی نافذ فی کل حال
والیم کردہ بر اقطاب جہاں
پس بہر حال ست حکم من رواں
اے ثریا تاثرے امرت امیر
کجروے بے حکم رادر حکم گیر
پیش ازاں کافتد سوئے آتش نیاز
نرم نرم از دست لطفت راست ساز
فلو القیت سری فی بحار
لصار الکل غورا فی الزوال
راز خود گرافگم اندر بحار
جملہ گرد فرور فتہ بغار
نفس و شیطاں نزع جاں گورونشور
نامہ خواندن برسر خنجر عبور
ناخدایا ہفت دریا در رہم
دست گیر اے یم زرازت گم زنم
ولو القیت سری فی جبال
لدکت واختفت بین الرمال
رازم ار جلوہ دہم گردو جبال
پارہ پارہ گشتہ پنہاں در رمال
اے زرازت کوہ کاہ و کاہ کوہ
کاہ بیجاں راست سدراہ کوہ
اطاعتم کاہ است جرمم کوہ زار
کوہ را کاہ و بپرور کاہ زار
ولو القیت سری فوق نار
لخمدت وانطفت من سر حال
پر تو راز افگنم گر براثیر
سرد و خامش گردواز رازم سعیر
نیر امن نار جرم افرو ختم
ہم دل زارم درونش سو ختم
زار من از زور با خود نوش کن
نار من از نور خود خاموش کن
ولو القیت سری فوق میت
لقام بقدرة المولی تعال
راز خود بر مردہ گرافگنم
زندہ بر خیزد باذن ذوالکرم
اے نگاہت زندہ ساز مردہا
چیست پیشت دردل افسردہا
ایں لبانت جلوہ بار شہد کن
قم بفرما مردہ ام را زندہ کن
وما منھا شہور او دھور
تمر وتنقضی الا اتالی
نیست شہرے نیست دہرے را مردر
تانیا ید بردرم پیش از ظہور
اے در تو مرجع ہر دہر و شہر
بندگانت راچہ ترس از دست دہر
ہرمہ عمرم کن از نہرت بخیر
خیر محضا من نہ بینم ہیچ ضیر
و تخبرنی بما یاتی و تجری
وتعلمنی فاقصر عن جدالی
جملہ گوید بامن از حال وصفت
از جد الم دست کو تہ بایدت
اوحش الله زبیدا ایں شہ راجلال
عرض بیگئ در او ماہ و سال
در جدالش کے کجا یا بی امان
خود کنیز او زمیں بندہ زمان
مریدی ھم وطب واشطح وغنی
وافعل ما تشاء فالاسم عالی
بندہ ام خوش می سرا بیباک دست
ہرچہ خواہی کن کہ نسبت برتر است
ایں سخن رابندہ باید بندہ کو
بندہ کن اے بادشاہ بندہ جو
شاد وپاکو باں رود جانم زتن
بر مریدی ھم وطب واشطح وغنی
مریدی لا تخف الله ربی
عطانی رفعة نلت المنال
رب من حق بندہ از ترسے منال
رفعتم آمد رسیدم تا منال
اے ترا الله رب محبوب اب
طرفہ مربوبی و محبوبی عجب
رب و اب پاکت نمود از ریب و عجیب
از دلم پر کش شہا ہر عیب و ریب
مریدی لا تخف واش فانی
عزوم قائل عند القتال
بندہ ام ترسے مداراز بدسگال
سخت عزم و قاتلم وقت قتال
شکر حق بابندگان شہ راسرست
خانہ زاد یم زباب و مادرست
بندہ ات را دشمنان دانند خس
یا عزوما قاتلا فریاد رس
طبولی فی السماء والارض دقت
وشاؤس السعادة قد بدالی
نوبتم در خضری و غبر از دند
شد نقیب مرکبم بخت بلند
یا رب ایں شہ را مبارک دیر باز
تخت و بخت و تاج و باج و ساز و ناز
بادشا ہا شکر سلطانی خویش
یک نگاہے بر گدائے سینہ ریش
بلاد الله ملکی تحت حکمی
ووقتی قبل قلبی قد صفالی
ملک حق ملکم تہ فرمان من
وقت من شد صاف پیش از جان من
بارک الله وسعت سلطان تو
شرق تا غرب آن تو قربان تو
تیرہ وقتے خیرہ بختے سینہ ریش
بر در آمددہ زکوٰة وقت خویش
نظرت الی بلاد الله جمعا
کخر دلة علی حکم اتصال
درنگا ہم جملہ ملک ذوالجلال
دانہ خردل ساں بحکم اتصال
دہ کہ تومی بینی و مادر گناہ
آہ آہ از کورے ما آہ آہ
چشم دہ تازیں بلاہا وارہیم
روئے تو بینم و بر پا جان و ہیم
وکل ولی لہ قدم وانی
علی قدم النبی بدر الکمال
ہر ولی رایک قدم دادند و ما
بر قدم ہائے نبی بدر العلےٰ
کام جانہا تو بگام مصطفی
حیف بر خطواب دیو آئیم ما
گام بر گام سگے مارا مبیں
دست وہ برکش سوئے راہ مبیں
درست العلم حتی صرت قطبا
ونلت السعد من مولی الموال
درس کر دم تا قطبے شدم
کرد مولائے موالی اسعدم
اے سعید بو سعید سعد دیں
سعد چرخت بندہ اے سعد زمیں
نے ہمیں سعدی کہ شاہا سعد کن
سعد کن ناسعد مارا سعد کن
رجالی فی ھوا جرہم صیام
وفی ظلم اللیالی کاللال
در تموز روز جیشم روزہ دار
در شب تیرہ چو گو ہر نور بار
کار مر دانت صیام است و قیام
کام مادر خورد بام و خواب شام
مرد کن یاخاک راہت کن شتاب
ایں بہائم را چناں گو کن تراب
انا الحسنی والمخدع مقامی
واقدامی علی عنق الرجال
از حسن نسل من در مخدع مقام
پائے من بر گردن جملہ کرام
سرور اماہم براہ افتادہ ایم
پائمالت راسرے بنہادہ ایم
گل برا ہایک قدم گل کم بداں
حسبتہ لله مرد دامن کشاں
انا الجیلی محی الدین اسمی
واعلامی علی راس الجبال
مولدم جیلاں و نامم محی دیں
رایتم بر قلہائے کوہ بیں
اے ز آیات خدارا یات تو
معجزات مصطفی آیات تو
جلوہ دو از رائیتت ایں آئیتت
چوں منی محشور زیر رائیتت
وعبد القادر المشہور اسمی
وجدی صاحب العین الکمال
نام مشہور است عبد القادرم
عین ہر فضل آن جد اکبرم
آن جدت چوں نباشد آن تو
وارثی اے جان من قربان تو
بر رضائے ناقصت افشاں نوال
یک چشیدن آئے از بحر الکمال
خفتہ دل تا چند ننگ زیستن
بررخش از بحر فضل آبے بزن
تشنہ کا مے پا بدامے کردہ غش
بحر سائل را بگو خود رو برش
رو برش او را برش بیدار ساز
ہوش بخش و نوش بخش و جاں نواز
جاں نوازا جاں فدائے نام تو
کام جاں دہ اے جہاں در کام تو
ایں دعا از بندہ آمیں از ملک
پوزش از بغداد اجابت از فلک